Brama miłosierdzia
(rok jubileuszu miłosierdzia i
celebracji Eucharystii jako bramy miłosierdzia)
Św. Brygidy, zakonnicy, Patronki Europy – święto
PATRON DNIA: Johannes SCHNEIDER
Ks. Jan Schneider urodził się 11 stycznia 1824 roku w Mieszkowicach koło Prudnika. Pochodził z ubogiej rodziny. Ojciec Georg był rzeźnikiem, matka Katharina zmarła gdy Johannes miał osiem lat.
Swoją inteligencją zwrócił uwagę nauczycieli i proboszcza Antoniego Hoffmanna. Ten ostatni pomógł chłopcu kontynuować naukę od 1837 w ‘’Carolinum ‘’w Nysie. Uczył się bardzo dobrze. Najwyższe wyniki osiągnął z religii i matematyki. Na swoje utrzymanie zarabiał m.in dając korepetycje swoim kolegom.
W 1845 zdał maturę z wyróżnieniem i rozpoczął studnia filozoficzno teologiczne na Uniwersytecie Wrocławskim. W 1848r. po odbyciu służby wojskowej wstąpił do Seminarium Duchownego gdzie przygotowywał się do święceń kapłańskich. Święcenia te otrzymał 1 lipca 1849.
Pracę duszpasterską zaczął jako wikary w Wiązowie. W parafii tej pracował przez dwa lata. W tym czasie próbował organizować pomoc socjalną dla pracownic funkcjonującej wówczas w Wiązowie fabryki cygar. Prawdopodobnie ten epizod w biografii wpłynął na późniejszą decyzję duchownych Wrocławia, aby powierzyć mu podobne zadania w tym mieście .
Do Wrocławia przeniesiony został w 1851r gdzie pełnił funkcję wikariusza w kościele NMP na Piasku, a od 1854r został curatusem w parafii św. Macieja we Wrocławiu. Od 1869r. aż do śmierci był proboszczem tej parafii.
Organizację pomocy dziewczętom i kobietom zagrożonym moralnie we Wrocławiu ks. Johannes Schneider zaczął publikując w lokalnej prasie tekst ‘’Wołanie o pomoc’’, w którym m.in. napisał ,,śpieszcie się ratować dusze, które stanęły nad przepaścią moralnego zepsucia. Miejcie litość dla bezgranicznej nędzy, w którą wpada tak wiele waszych córek. Jesteśmy pewni, że otworzą się wasze serca…’’
Ks. Schneider opracował statut stowarzyszenia, a 17 listopada 1854 na patronkę powstającej organizacji wybrano Maryję Niepokalaną i św. Różę z Limy. Oficjalnie 8 grudnia 1854r. zaczęło funkcjonować Stowarzyszenie dla Podniesienia Moralnego Dziewcząt Służących zwane także Związkiem Maryjnym.
Stowarzyszenie oferowało schronisko dla poszukujących noclegu oraz bezrobotnych dziewcząt, pomoc w poszukiwaniu pracy, przygotowanie do podjęcia pracy, zapewnienie opieki chorym członkiniom stowarzyszenia, opiekę nad służącymi w podeszłym wieku. Już po pierwszym roku swego istnienia związek liczył 1050 członkiń. W 1855 roku do Związku należało 407 małżeństw (pracodawców), którzy wpłacali stałe roczne datki. W ciągu pierwszych czterech lat działalności do schroniska przyjęto ponad 500 służących, 1850 dziewcząt za pośrednictwem Stowarzyszenia znalazło miejsce pracy, opieką zdrowotną objęto 267 służących.
Johanes Schneider uznał, że idealną sprawą byłoby powierzenie domu jednemu z żeńskich zgromadzeń zakonnych. Istniejące we Wrocławiu wspólnoty zakonne nie przyjęły takiej propozycji. W tej sytuacji inicjator dzieła postanowił przekształcić Stowarzyszenie w Zgromadzenie zakonne. W maju 1863 odbyły się pierwsze obłóczyny czterech sióstr. Zgromadzenie Sióstr Maryi Niepokalanej założone przez ks. Schneidera rozrastało się. Ks. Jan Schneider osobiście do końca kierował Stowarzyszeniem i Zgromadzeniem jako przewodniczący i spowiednik.
Za sprawą jego rozległej działalności charytatywnej nazwano go ‘’apostołem miłosierdzia’.’ Zmarł 7 grudnia 1876 mając 52 lata. Ze względu na głoszoną opinię o jego świętości za sugestią biskupa wrocławskiego Jego szczątki zostały ekshumowane i przeniesione z cmentarza na Osobowicach do bocznej kaplicy w kościele NMP na Pasku we Wrocławiu.
Idee Schneiderowskie są nadal bardzo aktualne, choć przyjęły nieco inną formę realizacji. Zgromadzenie SMI prowadzi nadal domy, w których świadczona jest pomoc dziewczętom i kobietom zagrożonym moralnie: Misja DWORCOWA im Ks. Jana Schneidera we Wrocławiu, Stowarzyszenie Po-MOC w Katowicach, ośrodki interwencji kryzysowej w Bardzie i w Berlinie, które oferują kompleksową pomoc kobietom w sytuacji kryzysu oraz dzieciom.
W maju 2001 rozpoczął się proces beatyfikacyjny. Przyczyniły się do tego m.in jego zaangażowanie w pomoc kobietom i dziewczętom zagrożonym moralnie, stworzenie systemu udzielania tej pomocy oraz trwałość jego dzieła.